Ruchoma czcionka, kaszta, justunek, nonparel, cicero, linotyp – to słowa, które umierają śmiercią naturalną w zinformatyzowanym świecie. Odchodzą z ostatnimi zecerami i drukarzami typograficznymi, którzy niejednokrotnie zamiłowanie do swojej profesji i słowa drukowanego przypłacili własnym zdrowiem, ponieważ latami pracowali w toksycznych oparach ołowiu powstających przy odlewaniu metalowych czcionek, wyhamowując przyswajanie ich przez organizm jedynie popijanym przy maszynie mlekiem. Paradoksalnie to również i oni, mieli duży wkład w to, że dzisiaj możemy składać książki, gazety, plakaty szybko i w komfortowych warunkach. Sięgając tysiące razy dziennie do kaszt z różnymi stopniami pisma i materiału ślepego przyczyniali się do szybkiego rozpowszechniania również nowinek technologicznych.
